বিষয়বস্তুৰ তালিকা
নাৰ্চিছিষ্টসকলে জানেনে যে তেওঁলোক নাৰ্চিছিষ্ট? ই এটা সহজ প্ৰশ্ন, কিন্তু উত্তৰটো ইমান পোনপটীয়া নহয়। এই পোষ্টটোত আমি এই কথাটো বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিছো।
এফালে কিছুমান নাৰ্চিছিষ্টে হয়তো নিজৰ নাৰ্চিছিষ্ট প্ৰৱণতাৰ বিষয়ে সচেতন হৈ নিজৰ সুবিধাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰে। আনহাতে, আন কিছুমানে নিজৰ নাৰ্চিছিষ্টিক বৈশিষ্ট্য আৰু আচৰণৰ বিষয়ে অস্বীকাৰত থাকিব পাৰে। নাৰ্চিছিষ্টিক পাৰ্চনেলিটি ডিছঅৰ্ডাৰ (NPD) হৈছে আত্ম-শোষণ, আত্মগুৰুত্বৰ ভাৱ ফুলি উঠা আৰু আনৰ প্ৰতি সহানুভূতিৰ অভাৱ। নাৰ্চিছিজমক ব্যক্তিত্বৰ ক্ষতিকাৰক বৈশিষ্ট্য বুলি গণ্য কৰা হয় কাৰণ ই আঘাতজনক আৰু আত্মকেন্দ্ৰিক আচৰণৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে।
গতিকে, নাৰ্চিছিষ্টসকলে জানেনে যে তেওঁলোক নাৰ্চিছিষ্ট? ই ব্যক্তিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। কিছুমানে হয়তো নিজৰ নাৰ্চিছিষ্টিক প্ৰৱণতাৰ বিষয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে সচেতন হ'ব পাৰে, আনহাতে আন কিছুমানে নিজৰ নাৰ্চিছিষ্টিক বৈশিষ্ট্যৰ বিষয়ে অস্বীকাৰত থাকিব পাৰে।
৯ চিন আপোনাৰ নাৰ্চিছিষ্টিক বৈশিষ্ট্য আছে।
- তেওঁলোকৰ আত্মগুৰুত্বৰ ভাৱ এটা ফুলি উঠা।
- তেওঁলোকে মনোযোগ আৰু প্ৰশংসাৰ বাবে হাহাকাৰ কৰে।
- তেওঁলোকে ক্ষমতা আৰু... .
- তেওঁলোকৰ প্ৰাপ্যতাৰ ভাৱ থাকে।
- তেওঁলোক মনোযোগৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হোৱাটো প্ৰয়োজন।
- তেওঁলোকে আনক শোষণ কৰে।
- তেওঁলোকৰ সহানুভূতিৰ অভাৱ।
- তেওঁলোকে আনৰ প্ৰতি ঈৰ্ষা কৰে।
- তেওঁলোক প্ৰায়ে অহংকাৰী আৰু অহংকাৰী।
তেওঁলোকৰ আত্মগুৰুত্বৰ ভাৱ এটা ফুলি উঠা।
নাৰ্চিছিষ্টসকলৰ এটা ফুলি উঠা জ্ঞান থাকেআত্মগুৰুত্বৰ। তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোক আনতকৈ ভাল আৰু বিশেষ ব্যৱহাৰৰ যোগ্য। নাৰ্চিছিষ্টসকলেও অতি হেতালি খেলাৰ প্ৰৱণতা থাকে আৰু তেওঁলোকে বিচৰাখিনি পাবলৈ মানুহক ব্যৱহাৰ কৰে।
ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে নাৰ্চিছিষ্টসকলে তেওঁলোকৰ আচৰণে আনৰ ওপৰত পেলোৱা নেতিবাচক প্ৰভাৱৰ বিষয়ে সচেতন নহ’বও পাৰে। যদি নাৰ্চিছিষ্টসকলে নিজৰ নাৰ্চিছিজমৰ বিষয়ে সচেতন নহয়, তেন্তে তেওঁলোকৰ আচৰণ সলনি কৰাটো কঠিন হ’ব পাৰে।
তেওঁলোকে মনোযোগ আৰু প্ৰশংসাৰ বাবে হাহাকাৰ কৰে।
নাৰ্চিছিষ্ট হ’ল মনোযোগ আৰু প্ৰশংসাৰ বাবে হাহাকাৰ কৰা মানুহ। প্ৰায়ে ইহঁত অতি মনোমোহা আৰু কাৰিজমাটিক আৰু অতি বুজাব পৰা হ’ব পাৰে। নাৰ্চিছিষ্টসকলে প্ৰায়ে নিজকে আনতকৈ ভাল বুলি ভাবে, আৰু যথেষ্ট হেতালি খেলিব পাৰে। তেওঁলোকৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাটো কঠিন হ’ব পাৰে কাৰণ তেওঁলোক প্ৰায়ে অতি আত্মকেন্দ্ৰিক আৰু দাবীদাৰ।
See_also: হতাশা আৰু উদ্বেগৰ শৰীৰৰ ভাষা কি (সামাজিক উদ্বেগ)তেওঁলোক ক্ষমতা আৰু সফলতাত ব্যস্ত।
নাৰ্চিছিষ্টসকল ক্ষমতা আৰু সফলতাত ব্যস্ত বুলি জনা যায়। কিন্তু তেওঁলোকে আচলতে জানেনে যে তেওঁলোক নাৰ্চিছিষ্ট? এটা নতুন অধ্যয়নত দেখা গৈছে যে তেওঁলোকে হয়তো নহ’বও পাৰে। গৱেষকসকলে কয় যে ইয়াৰ কাৰণ হ’ব পাৰে কাৰণ নাৰ্চিছিষ্টসকলে আনৰ আগত নিজকে কেনেকুৱা দেখা যায়, তাৰ ওপৰত ইমানেই মনোনিৱেশ কৰে, যে তেওঁলোকৰ নিজৰ প্ৰতি স্পষ্ট দৃষ্টিভংগী নাথাকে। ইয়াৰ অৰ্থ এইটোও যে নাৰ্চিছিষ্টসকলে হয়তো তেওঁলোকৰ আচৰণে আনৰ ওপৰত পেলোৱা নেতিবাচক প্ৰভাৱৰ বিষয়ে সচেতন নহ’বও পাৰে।
তেওঁলোকৰ প্ৰাপ্যতাৰ ভাৱ থাকে।
নাৰ্চিছিষ্টসকলৰ সাধাৰণতে প্ৰাপ্যতাৰ ভাৱ থাকে। তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোক আনতকৈ ভাল আৰু সেই অনুসৰি ব্যৱহাৰৰ যোগ্য। ইয়াৰ ফলত হ’ব পাৰেতেওঁলোকে বিচৰাখিনি নাপালে হতাশ বা আনকি খংও অনুভৱ কৰে। যদিও তেওঁলোকে সদায় ইয়াৰ বিষয়ে সচেতন নহ’বও পাৰে, তেওঁলোকৰ প্ৰাপ্যবোধ প্ৰায়ে অহংকাৰী আৰু আত্মকেন্দ্ৰিক হিচাপে দেখা দিয়ে।
তেওঁলোক মনোযোগৰ কেন্দ্ৰ হোৱাটো প্ৰয়োজন।
নাৰ্চিছিষ্টসকলক মনোযোগৰ কেন্দ্ৰ হোৱাটো প্ৰয়োজন কাৰণ তেওঁলোকক আনৰ পৰা বৈধতাৰ প্ৰয়োজন। তেওঁলোকে অনুভৱ কৰে যে যদি তেওঁলোকে মনোযোগ পোৱা নাই, তেন্তে তেওঁলোকৰ কোনো মূল্য নাই। এই মনোযোগৰ প্ৰয়োজনীয়তাই প্ৰায়ে নাৰ্চিছিষ্টিক আচৰণৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে, যেনে সকলো সময়তে নিজৰ বিষয়ে কোৱা, সকলো কামতে শ্ৰেষ্ঠ হোৱাৰ প্ৰয়োজনীয়তা বা আনক তললৈ নমাই দিয়া। নাৰ্চিছিষ্টসকলৰ আওকাণ বা প্ৰত্যাখ্যান হোৱাৰ ভয়ও থাকে, যাৰ ফলত তেওঁলোকে ইমানেই আকাংক্ষিত মনোযোগ লাভ কৰিবলৈ অভিনয় কৰিবলৈ বাধ্য হ’ব পাৰে।
তেওঁলোকে আনক শোষণ কৰে।
নাৰ্চিছিষ্ট হ’ল এনে লোক যিয়ে নিজৰ লাভৰ বাবে আনক শোষণ কৰে। তেওঁলোকে প্ৰায়ে গম নাপায় যে তেওঁলোকে এই কাম কৰি আছে, নহ’লে তেওঁলোকে হয়তো গুৰুত্ব নিদিয়ে। নাৰ্চিছিষ্টসকলৰ প্ৰায়ে সহানুভূতিৰ অভাৱ হয় আৰু কেৱল নিজৰ কথাহে চিন্তা কৰে। ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকৰ সৈতে মোকাবিলা কৰাটো অতি কঠিন হ’ব পাৰে, কিয়নো তেওঁলোকে হয়তো বুজি নাপাব বা তেওঁলোকৰ কাৰ্য্যই আনক কেনেদৰে প্ৰভাৱিত কৰে সেই বিষয়ে গুৰুত্ব নিদিয়ে।
তেওঁলোকৰ সহানুভূতিৰ অভাৱ।
নাৰ্চিছিষ্টসকলে জানেনে যে তেওঁলোক নাৰ্চিছিষ্ট? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়াটো কঠিন, কিয়নো এজন নাৰ্চিছিষ্টৰ মনৰ ভিতৰত কি চলি থাকে সেয়া জনাটো কঠিন। তথাপিও কিছুমান বিশেষজ্ঞৰ মতে নাৰ্চিছিষ্টসকলে নিজৰ নাৰ্চিছিষ্ট প্ৰৱণতাৰ বিষয়ে ভালদৰেই জানে আৰু সেইবোৰক নিজৰ সুবিধাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰে।আন কিছুমানৰ মতে নাৰ্চিছিষ্টসকলে নিজৰ নাৰ্চিছিজমৰ বিষয়ে সচেতন নহয় আৰু ই তেওঁলোকৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাহিৰত থকা বস্তু। সম্ভৱতঃ এই দুটা চৰমৰ মাজত ক’ৰবাত সত্যটো নিহিত হৈ আছে।
তেওঁলোকে আনক ঈৰ্ষা কৰে।
নাৰ্চিছিষ্টসকলে প্ৰায়ে আনক ঈৰ্ষা কৰে কাৰণ তেওঁলোকে অনুভৱ কৰে যে আনক তেওঁলোকতকৈ ভাল। ইয়াৰ ফলত বহুত ঈৰ্ষা আৰু ক্ষোভৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে। নাৰ্চিছিষ্টসকলে হয়তো নিজকে নাৰ্চিছিষ্ট বুলিও উপলব্ধি নকৰে, কাৰণ তেওঁলোকে নিজৰ ওপৰত ইমানেই মনোনিৱেশ কৰে।
তেওঁলোক প্ৰায়ে অহংকাৰী আৰু গৌৰৱ কৰে।
নাৰ্চিছিষ্টসকলে জানেনে যে তেওঁলোক নাৰ্চিছিষ্ট? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়াটো কঠিন, কিয়নো এজন নাৰ্চিছিষ্টৰ মনৰ ভিতৰত কি চলি থাকে সেয়া জনাটো কঠিন। কিন্তু কিছুমান বিশেষজ্ঞৰ মতে নাৰ্চিছিষ্টসকলে নিজৰ নাৰ্চিছিষ্ট প্ৰৱণতাৰ বিষয়ে সচেতন, কিন্তু কেৱল গুৰুত্ব নিদিয়ে। তেওঁলোক প্ৰায়ে অহংকাৰী আৰু গৌৰৱ কৰে আৰু আনৰ প্ৰতি সহানুভূতিৰ অভাৱ যেন লাগে। সম্ভৱ যে তেওঁলোকৰ আচৰণে তেওঁলোকৰ চৌপাশৰ লোকসকলক কেনেদৰে প্ৰভাৱিত কৰে সেই বিষয়েও তেওঁলোকে সচেতন নহয়। যদি তেওঁলোকে নিজৰ নাৰ্চিছিজমৰ বিষয়ে সচেতন হয়, তেন্তে তেওঁলোকে হয়তো ইয়াক সমস্যা হিচাপে নাভাবিব। তেওঁলোকৰ বাবে ই কেৱল তেওঁলোক কোন তাৰ এটা অংশ।
ইয়াৰ পিছত আমি নাৰ্চিছিষ্টসকলে নাৰ্চিছিষ্ট বুলি জনা কিছুমান সঘনাই সোধা প্ৰশ্নৰ ওপৰত চকু ফুৰাম।
সঘনাই সোধা প্ৰশ্ন।
নাৰ্চিছিষ্টসকলে তেওঁলোকে কি কৰে সেই বিষয়ে সচেতন নেকি?
নাৰ্চিছিষ্টসকলে তেওঁলোকে কি কৰে সেই বিষয়ে সচেতন, কিন্তু তেওঁলোকে সলনি হ’ব নিবিচাৰে। হেতালি খেলা আৰু প্ৰায়েনিজৰ সংগীক নিয়ন্ত্ৰণ কৰাৰ উপায় হিচাপে লাভ বোমা বিস্ফোৰণ ব্যৱহাৰ কৰে। এন পি ডি হৈছে এক গুৰুতৰ মানসিক বিকাৰ যাৰ ফলত ব্যক্তিৰ আত্মগুৰুত্ববোধ আৰু ফুলি উঠা অহংকাৰ সৃষ্টি হয়। নাৰ্চিছিষ্টসকলে তেওঁলোকৰ সমস্যা আছে বুলি উপলব্ধি কৰিলেও তেওঁলোকে বিশ্বাস নকৰে যে ইয়াত তেওঁলোকৰ দোষ। শিলৰ তলত খুন্দা মাৰি সহায় ল’ব নোখোজালৈকে তেওঁলোক কেতিয়াও সলনি নহ’ব।
See_also: চুলিৰ সৈতে খেলা শৰীৰৰ ভাষা (ইয়াৰ অধিক তেতিয়া আপুনি ভাবিব)নাৰ্চিছিষ্টসকলে জানেনে যে তেওঁলোক গালি-গালাজ কৰে?
নাৰ্চিছিষ্টসকলে জানেনে যে তেওঁলোক গালি-গালাজ কৰে? ই এক জটিল প্ৰশ্ন যাৰ কোনো সহজ উত্তৰ নাই৷ এফালে কিছুমান বিশেষজ্ঞই কয় যে নাৰ্চিছিষ্টসকলে নিজৰ আৱেগিকভাৱে নিৰ্যাতনমূলক আচৰণৰ বিষয়ে সচেতন যদিও যিকোনো প্ৰকাৰে নিজৰ ইচ্ছামতে পাবলৈ কৰে।
আন কিছুমানে বিশ্বাস কৰে যে নাৰ্চিছিষ্টসকলে তেওঁলোকে গালি-গালাজ কৰা বুলি গম নাপায় কাৰণ তেওঁলোকে সঁচাকৈয়ে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোকৰ আচৰণ স্বাভাৱিক।
গতিকে, উত্তৰটো প্ৰশ্ন কৰা নিৰ্দিষ্ট নাৰ্চিছিষ্টজনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব পাৰে। সাধাৰণতে অৱশ্যে দেখা যায় যে এজন ব্যক্তি এজন সফল নাৰ্চিছিষ্ট হ’বলৈ কিছু পৰিমাণে আত্মসচেতনতাৰ প্ৰয়োজন।
নাৰ্চিছিষ্টসকলে নিজৰ বিকাৰৰ বিষয়ে সচেতন নেকি?
নাৰ্চিছিষ্টসকলে প্ৰায়ে নিজৰ বিকাৰ আৰু ইয়াৰ প্ৰভাৱ আন মানুহৰ ওপৰত যথেষ্ট সচেতন হয়। কিছুমান ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকে নিজৰ অৱস্থা আৰু ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকৰ জীৱনত হোৱা সমস্যাৰ বিষয়ে অতি মুকলিকৈ ক’ব পাৰে।
আন ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকে নিজৰ বিকাৰৰ তীব্ৰতাক ক্ষুদ্ৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব পাৰে বা তেওঁলোকৰ আচলতে কোনো সমস্যা আছে বুলি অস্বীকাৰ কৰিব পাৰে।
তেওঁলোকে নিজৰ বিকাৰৰ বিষয়ে যিমানেই সচেতন নহওক কিয়, নাৰ্চিছিষ্টসকলে সাধাৰণতে অতি কঠিন সময় পাৰ কৰেতেওঁলোকৰ আচৰণৰ বিষয়ে যিকোনো ধৰণৰ সমালোচনা বা মতামত গ্ৰহণ কৰা।
নাৰ্চিছিষ্টসকলে জানেনে যে তেওঁলোকৰ কোনো সমস্যা আছে?
নাৰ্চিছিষ্টসকলে জানেনে যে তেওঁলোকৰ কোনো সমস্যা আছে? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়াটো কঠিন। ব্যক্তিজনৰ ওপৰত আৰু তেওঁলোকে নিজৰ প্ৰতি কিমান সৎ সেইটো নিৰ্ভৰ কৰে। কিছুমানে হয়তো অস্বীকাৰত আছে আৰু তেওঁলোকৰ আচৰণ একেবাৰে স্বাভাৱিক বুলি বিশ্বাস কৰে। আন কিছুমানে হয়তো নিজৰ নাৰ্চিছিষ্টিক প্ৰৱণতাৰ বিষয়ে সম্পূৰ্ণৰূপে সচেতন হ’ব পাৰে আৰু ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰি আনৰ ওপৰত হেতালি খেলি ক্ষমতা আৰু নিয়ন্ত্ৰণ লাভ কৰিব পাৰে। শেষত এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ কেৱল নাৰ্চিছিষ্টেই দিব পাৰে।
নাৰ্চিছিষ্টসকলে কেনেকৈ জানে যে তেওঁলোক নাৰ্চিছিষ্ট?
নাৰ্চিছিষ্টসকল সাধাৰণতে নিজৰ আত্মগুৰুত্বৰ প্ৰতি অতি সচেতন আৰু তেওঁলোকে অহৰহ আনৰ পৰা বৈধতা আৰু অনুমোদন বিচাৰি থাকে। তেওঁলোকৰ প্ৰায়ে প্ৰাপ্যতাৰ ভাৱ প্ৰবল থাকে আৰু বিশেষ ব্যৱহাৰৰ আশা কৰে।
তেওঁলোক ক্ষমতা, সফলতা আৰু সৌন্দৰ্য্যত ব্যস্ত থাকিব পাৰে। নাৰ্চিছিষ্টসকল অতি মনোমোহা আৰু বুজাব পৰা হ’ব পাৰে, কিন্তু তেওঁলোক অহংকাৰী, হেতালি খেলা আৰু শোষণকাৰীও হ’ব পাৰে।
নাৰ্চিছিষ্টসকলে নাৰ্চিছিষ্ট বুলি কোৱাটো ভাল পায়নে?
নাই, নাৰ্চিছিষ্টসকলে নাৰ্চিছিষ্ট বুলি কোৱাটো ভাল নাপায়। তেওঁলোকে আত্মবিশ্বাসী, মনোমোহা আৰু সফল হিচাপে দেখাটো বহুত পছন্দ কৰিব। নাৰ্চিছিষ্ট বুলি কোৱাটো এটা ডাঙৰ পুট-ডাউন আৰু ই তেওঁলোকৰ ইগোৰ ক্ষতি কৰিব পাৰে।
যেতিয়া আপুনি নাৰ্চিছিষ্ট বুলি ভাবে তেতিয়া আপুনি কি কৰিব পাৰে?
যদি আপুনি নাৰ্চিছিষ্ট হ'ব পাৰে বুলি ভাৱে তেন্তে কেইটামান কাম কৰিব পাৰে। প্ৰথমতে, আপুনি অধিক হ’বলৈ চেষ্টা কৰিব পাৰেনিজৰ আত্মশোষণৰ প্ৰতি সচেতন আৰু আনৰ ওপৰত অধিক মনোনিৱেশ কৰা। দ্বিতীয়তে, আপুনি আনৰ প্ৰতি আপোনাৰ সহানুভূতি আৰু মমতা গঢ়ি তোলাৰ কাম কৰিব পাৰে।
শেষত আপুনি নিজৰ আৰু আপোনাৰ সাফল্যৰ বিষয়ে অধিক বাস্তৱসন্মত দৃষ্টিভংগী গঢ়ি তুলিবলৈ চেষ্টা কৰিব পাৰে। যদি আপুনি এইবোৰ সলনি বা উন্নতি কৰিবলৈ অক্ষম বুলি বিবেচনা কৰে, তেন্তে পেছাদাৰী সহায় বিচৰাটোৱেই উত্তম হ’ব পাৰে।
যদি মই নাৰ্চিছিষ্ট বুলি ভাবো তেন্তে মই পৰামৰ্শদাতাৰ ওচৰলৈ যাব লাগেনে? (Self-Aware)
এই প্ৰশ্নৰ কোনো সহজ উত্তৰ নাই। এফালে পেছাদাৰী সহায় বিচৰাটো অতি ইতিবাচক পদক্ষেপ হ’ব পাৰে যদিহে আপুনি ভাৱে যে আপুনি নাৰ্চিছিষ্টিক পাৰ্চনেলিটি ডিছঅৰ্ডাৰত আক্ৰান্ত হ’ব পাৰে। আপুনি আপোনাৰ অৱস্থা বুজিবলৈ আৰু পৰিচালনা কৰিবলৈ কাম কৰাৰ সময়ত এজন পৰামৰ্শদাতাই আপোনাক পথ প্ৰদৰ্শন আৰু সহায় আগবঢ়াব পাৰে।
আনফালে এইটো মনত ৰখাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে কেৱল এজন যোগ্য মানসিক স্বাস্থ্য পেছাদাৰীয়েহে নাৰ্চিছিজম ৰোগ নিৰ্ণয় কৰিব পাৰে, আৰু আত্মনিদান প্ৰায়ে ভুল হয়।
যদি আপুনি চিন্তিত যে আপুনি নাৰ্চিছিষ্ট হ’ব পাৰে, তেন্তে সৰ্বোত্তম পন্থা হ’ল এনে এজন পৰামৰ্শদাতা বা থেৰাপিষ্টৰ সৈতে কথা পতা যিয়ে আপোনাক আপোনাৰ লক্ষণসমূহ অন্বেষণ কৰাত আৰু সঠিক নিদান কৰাত সহায় কৰিব পাৰে।
চূড়ান্ত চিন্তা
নাৰ্চিছিষ্টসকলে তেওঁলোক নাৰ্চিছিষ্ট বুলি জানে নে নাই তাৰ কোনো উত্তৰ নাই। বহু নাৰ্চিছিষ্ট মানুহে অৱশেষত এই কথাটো বুজি পায়। বেয়া পৰিস্থিতিত যদি তেওঁলোকে আনৰ প্ৰতি থকা অনুভৱ বন্ধ কৰিব পাৰে, তেন্তে তেওঁলোকে নিজৰ অনুভৱৰ প্ৰতি সচেতন হৈ পৰিছে। আমি আশা কৰোঁ আপোনালোকে বিচাৰি পাইছে...পোষ্টটোত আপোনাৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ আপুনি নাৰ্চিছিষ্টৰ বিষয়ে অধিক চিন্তাৰ বাবে নাৰ্চিছিষ্টক কিহৰ বাবে অস্বস্তিকৰ কৰি তোলে? চাব পাৰে।
