দোষী শৰীৰৰ ভাষা (আপোনাক সত্য ক'ব)

শৰীৰ ভাষা হৈছে অকথ্য যোগাযোগৰ এক প্ৰকাৰ। ই হৈছে শাৰীৰিক ইংগিতৰ জৰিয়তে আৱেগ প্ৰকাশ। ই সচেতন বা অচেতন হ’ব পাৰে। শৰীৰৰ ভাষা পঢ়া মানুহে বুজিব পাৰে, কিন্তু সদায় সচেতনভাৱে নহয়।

এজন ব্যক্তিৰ শৰীৰৰ ভাষাই তেওঁলোকৰ বিষয়ে বহু কথা কয়, আৰু যেতিয়া কোনোবাই নিজৰ শৰীৰৰ ভাষাত অপৰাধবোধ প্ৰকাশ কৰি থাকে তেতিয়া ইয়াক হেৰুৱাবলৈ কঠিন হ’ব পাৰে কাৰণ আছে বহুতো সংকেত যিবোৰ প্ৰক্ৰিয়াটোত দিয়া হৈছে। এই সংকেতবোৰ ব্যক্তিভেদে বেলেগ বেলেগ, কিন্তু কাৰোবাৰ শৰীৰৰ ভাষাত অপৰাধবোধৰ লক্ষণৰ বাবে কিছুমান সাধাৰণ সংকেত উল্লেখ কৰা হৈছে।

• হাত পাৰ হোৱা।
• হাত দুখন একেলগে ঘঁহি লোৱা
• মূৰ ওলমি থকা
• চকুৰ প্ৰত্যক্ষ সংস্পৰ্শ নকৰা
• উচ্চ তাৰ পিছত মাতত স্বাভাৱিক সুৰ
• ভৰিবোৰে আপোনাৰ পৰা আঁতৰি বা কোনো প্ৰস্থানৰ ফালে আঙুলিয়াই দিয়ে।
• শ্বাস-প্ৰশ্বাসৰ পৰিৱৰ্তন।
• ব্লিংক ৰেট বৃদ্ধি কৰক।
• বতাহ ল'বলৈ কাপোৰ টানিব

কাৰোবাক ওপৰৰ অমৌখিক কথাখিনি পঢ়িলে আমি বিবেচনা কৰিব লাগিব

কাৰোবাৰ শৰীৰৰ ভাষাৰ ওপৰত সঠিক পঢ়া পাবলৈ, আপুনি প্ৰথমে তেওঁলোকৰ ভিত্তি ৰেখা পঢ়িব লাগিব, তাৰ পিছত প্ৰসংগটো বিবেচনা কৰিব লাগিব কথোপকথন আৰু পৰিৱেশ। কাৰোবাৰ অকথ্য ইংগিত পঢ়িলে কোনো নিৰপেক্ষতা নাথাকে। শৰীৰৰ ভাষাৰ এটা টুকুৰা স্থানান্তৰিত বা সলনি হ’ব পাৰে, কিন্তু...ই আমাক উত্তৰ দিব নোৱাৰে। কোনো এটা পৰিস্থিতিৰ সঠিক মূল্যায়ন কৰিবলৈ হ’লে ইয়াৰ এটাতকৈ অধিক দিশৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰখাটো প্ৰয়োজনীয়। আপুনি নিজকে যি পৰিস্থিতিত পাইছে তাৰ বিষয়ে কোনো অনুমান কৰাৰ আগতে মানুহ পঢ়া আৰু কাৰোবাক কেনেকৈ ভিত্তি ৰেখা দিব লাগে তাৰ ওপৰত আমাৰ লেখাটো পৰ্যালোচনা কৰক।

বাহু ক্ৰছ কৰা

পৰিস্থিতিৰ প্ৰসংগৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি, নিজৰ বাহু ক্ৰছ কৰাটোক প্ৰতিৰক্ষামূলক বা সুৰক্ষামূলক ইংগিত হিচাপে চাব পাৰি। যেতিয়া আপুনি বুকুৰ ওপৰেৰে বাহু দুটা ক্ৰছ কৰা দেখা পায়, যাক কেতিয়াবা আত্ম-আলিংগন বুলিও কোৱা হয়, তেতিয়া এই ব্যক্তিজনে অৱচেতনভাৱে নিজৰ বুকু আৰু পেটটোক ৰক্ষা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। সাধাৰণতে এনে হয় কাৰণ তেওঁলোকে ভাবুকি বা নিৰাপত্তাহীনতা অনুভৱ কৰে।

যদি আমি বাহু দুটা ক্ৰছ কৰা দেখিবলৈ পাওঁ, তেন্তে আমি কি চলি আছে তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব। বাহুত কিবা টেনচন, মুখ বা মন্দিৰত টেনচন দেখা পায়নে, ইফালৰ পৰা সিফাললৈ দোল খাই অধিক মানসিক চাপত ভুগিছে ​​নেকি? কেৱল বাহু দুটা ক্ৰছ কৰাতকৈও বেছি দেখা পাবনে? শৰীৰৰ ভাষা বিশ্লেষণ কৰাৰ সময়ত সদায় চকু দুটা ডাঙৰকৈ খোলা ৰাখিবলৈ মনত ৰাখিব।

হাতখন একেলগে ঘঁহি

প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিওঁতে এনে লোকৰ প্ৰতি মনোযোগ দিব যিসকলে হাত দুখন একেলগে ঘঁহি দিয়াৰ দৰে শান্তিদায়ক ইংগিত ব্যৱহাৰ কৰে ইয়াৰ অৰ্থ হ'ল তেওঁলোকে হাত দুখন একেলগে ঘঁহি শান্ত কৰাৰ সময়ত নিজকে পুনৰ শ্ব'ৰ কৰি আছে

যিসকলে মৌখিকভাৱে উত্তৰ দিয়ে তেওঁলোকৰ বিপৰীতে যিসকলে হাতখন দৃশ্যমান সহায়ক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে কম আত্মবিশ্বাসী।

হাত দুখন একেলগে ঘঁহিলে উচ্চতৰ কথা বুজাব পাৰেচিন্তা, সন্দেহ বা মানসিক চাপৰ মাত্ৰা। আপুনি হাত দুখন কিমান টানকৈ ধৰি ৰাখে তাত মানসিক চাপৰ মাত্ৰা প্ৰতিফলিত হয়। ছালত ৰঙা বা বগা হোৱা দাগবোৰে উচ্চ মাত্ৰাৰ মানসিক চাপৰ ইংগিত দিয়ে।

মূৰ ওলমি থকা

আমি সকলোৱে সৰুতে তাত আছিলো যেতিয়া আমি আমাৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি ভবা পিতৃ-মাতৃ বা আন কাৰোবাৰ ওচৰত ক্ষমা খুজিবলগীয়া হয়। কোঠাটোত সোমাই যোৱাৰ সময়ত বা তেওঁলোক সোমাই যোৱাৰ সময়ত আমি লাজতে মূৰটো হাতত তুলি দিছিলোঁ। ইয়াত কোনো পাৰ্থক্য নাই; বয়স বঢ়াৰ লগে লগে আমাৰ শৰীৰৰ ভাষা সলনি নহয়। মূৰটো আগলৈ হেলনীয়া কৰি মজিয়ালৈ তললৈ চোৱাটোৱে লাজ বা অপৰাধবোধৰ ইংগিত দিব পাৰে। এই শৰীৰৰ ভাষাটোৰ প্ৰতি মনোযোগ দিয়ক।

নিজৰ মনত ভাবি চাওক মই তেওঁলোকৰ বিষয়ে আৰু কি লক্ষ্য কৰিছো? তেওঁলোকে কিহৰ বাবে দোষী অনুভৱ কৰিব লাগিব? মনত ৰাখিব যে ইয়াত প্ৰসংগইও ভূমিকা পালন কৰে, গতিকে আপুনি সেইটো লক্ষ্য ৰাখিব লাগিব। মনত ৰাখিব যে শৰীৰৰ ভাষাত কোনো নিৰপেক্ষতা নাই।

প্ৰত্যক্ষ চকুৰ সংস্পৰ্শ নকৰা

চকুৰ সংস্পৰ্শ এৰাই চলাটো এটা শক্তিশালী সংকেত যে তেওঁলোকে কিবা এটা লুকুৱাই ৰাখিছে। এই ক্ষেত্ৰত, সম্ভৱ যে তেওঁলোকৰ কোনো আভ্যন্তৰীণ সংঘাত চলি আছে আৰু তেওঁলোকে আপোনাৰ সৈতে পোনপটীয়াকৈ কথা পাতিব নিবিচাৰে কাৰণ তেওঁলোকে আশংকা কৰে যে তেওঁলোকে কোনো স্পৰ্শকাতৰ বিষয়ত বীনবোৰ ছিটিকি পেলাব পাৰে। এইখিনিতে ক’ব পাৰি যে ওপৰৰ দৰে আমি তেওঁলোকৰ লগত কি চলি আছে সেই বিষয়ে সঁচা বুজাবুজি পাবলৈ হ’লে শৰীৰৰ ভাষা সঠিকভাৱে পঢ়িব লাগিব।

কণ্ঠত উচ্চ তাৰ পিছত স্বাভাৱিক সুৰ

কণ্ঠস্বৰৰ পিচ বা সুৰৰ পৰিৱৰ্তন এটা ভালচিন যে ব্যক্তিজনে সেই মুহূৰ্তত যেতিয়া তেওঁলোকক কোনো প্ৰশ্ন কৰা হয় তেতিয়া তেওঁ অস্বস্তি অনুভৱ কৰিছে। তেওঁলোকৰ জীৱনৰ বিষয়ে এটা স্বাভাৱিক প্ৰশ্ন সুধিলে তেওঁলোকৰ মাতটো লক্ষ্য কৰক আৰু যদি আপুনি পৰিৱৰ্তনটো লক্ষ্য কৰে তেন্তে এইটো এটা ভাল ডাটা পইণ্ট। আপুনি সঁচা পঢ়া পাবলৈ সকলো ডাটা পইণ্টৰ এটা টোকা ৰাখিব লাগিব।

ভৰি আপোনাৰ পৰা আঁতৰি বা প্ৰস্থানৰ ফালে আঙুলিয়াইছে

শৰীৰ ভাষাত এটা ভাল কোৱাটো হ'ল ভৰি। আমি যোগাযোগ কৰাৰ সময়ত ভৰিৰ তাৎপৰ্য্যৰ বিষয়ে আমাক কেতিয়াও প্ৰকৃততে সচেতন কৰা নহয়, গতিকে ই এক অৱচেতন ক্ৰিয়া। যদি কাৰোবাৰ ভৰি দুখনে এটা বা আন এটা দিশলৈ আঙুলিয়াই আছে তেন্তে আপুনি জানে যে তেওঁলোকে সেইফালে যাব বিচাৰে। যদি আপুনি ভৰি দুখন বাহিৰ ওলোৱাৰ ফালে স্থানান্তৰিত হোৱা দেখিছে, তেন্তে ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল সিহঁত যিমান পাৰি সোনকালে যাবলৈ সাজু হৈছে।

এইটো পৰ্যবেক্ষণ কৰাৰ আটাইতকৈ উত্তম উপায় হ’ল এটা গোটত থিয় হৈ গোটৰ কথা-বতৰা লক্ষ্য কৰা। গোটৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁলোকৰ ভৰি দুখন নিৰীক্ষণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক।

শ্বাস-প্ৰশ্বাসৰ পৰিৱৰ্তন

শ্বাস-প্ৰশ্বাসৰ ধৰণৰ পৰিৱৰ্তন প্ৰায়ে মানসিক চাপ, দুখ, খং বা চিন্তাৰ চিন। এই আচৰণ বিবেচনা কৰাৰ সময়ত প্ৰসংগ অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ, য'ত বয়স, শেহতীয়াকৈ শাৰীৰিক পৰিশ্ৰম, উদ্বেগ, আনকি হাৰ্ট এটেকও অন্তৰ্ভুক্ত।

দ্ৰুত, অগভীৰ উশাহ-নিশাহ প্ৰায়ে ভয় বা উদ্বেগৰ সূচক। কাৰোবাৰ উশাহ-নিশাহৰ গতি আৰু গভীৰতা চাওক, তেওঁ উদ্বিগ্ন নে নহয় সেইটো নিৰ্ণয় কৰক। হাঁহি হাঁহি হাঁহি হাঁহি গুৰুতৰ মানসিক চাপৰ ইংগিত দিয়ে।

আপুনি যেতিয়া আপুনি কেনেকৈ উশাহ লয় সেইটো লক্ষ্য কৰকপ্ৰথমে তেওঁলোকৰ সন্মুখীন হওক আৰু চাওক যে ই স্থানান্তৰিত হয় নেকি। যিকোনো দোষী শৰীৰৰ ভাষাৰ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ আগতে আচৰণৰ পৰিৱৰ্তনৰ তথ্য বিন্দু সংগ্ৰহ কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ।

ব্লিংক ৰেট বৃদ্ধি

এটা স্বাভাৱিক ব্লিংক ৰেট প্ৰতি মিনিটত ন আৰু বিশবাৰৰ ভিতৰত ক'ৰবাত থাকে। কম সময়ৰ ভিতৰতে দ্ৰুতগতিত চকুৰ পলকৰ হাৰ লক্ষ্য কৰাটো মানসিক চাপ বা উদ্বেগৰ এক প্ৰবল সূচক। এইটো এটা ভাল তথ্যৰ উৎস, কিয়নো আপুনি যিজন ব্যক্তিৰ সৈতে কথা পাতি আছে তেওঁ তেওঁলোকৰ ব্লিংক ৰেট লক্ষ্য নকৰে। নিয়ন্ত্ৰণ কৰাটো প্ৰায় অসম্ভৱ৷ যদি আপুনি কথোপকথন আৰম্ভ কৰাৰ আগতে তেওঁলোকৰ ব্লিংক ৰেট গণনা কৰিব পাৰে, তেন্তে এবাৰ তথ্য লাভ কৰিলে আপুনি যিকোনো আলোচনাৰ সময়ত ইয়াক বিশ্লেষণ কৰিব পাৰে। আমি ব্লিংক ৰেটৰ বিষয়ত এটা ব্লগ লিখিছো যিটো আপুনি ইয়াত চাব পাৰে।

Pulling Clothing To Ventilate

আপুনি কেতিয়াবা “কলাৰৰ তলত গৰম” এই অভিব্যক্তিটো শুনিছেনে? ইয়াৰ অৰ্থ ঠিক সেইটোৱেই- ব্যক্তিজনে সেই মুহূৰ্ততে মানসিক চাপ বা অস্বস্তি অনুভৱ কৰি আছে আৰু শৰীৰটো ঠাণ্ডা হ’বলৈ শীতল বতাহ সোমাবলৈ চাৰ্ট বা কাপোৰৰ টুকুৰা এটাৰ সন্মুখভাগ টানি বায়ু চলাচল কৰিব লাগে।

ইয়াক ডিঙিৰ পৰা অলপ সময়ৰ বাবে আঁতৰাই ৰখা হওক বা বাৰে বাৰে আঁতৰাই থোৱা হওক, এই আচৰণ বেছিভাগ বায়ু চলাচল কৰা আচৰণৰ দৰেই মানসিক চাপৰ পৰা উপশম দিয়ে।

এইটো এটা ভাল সূচক যে কিবা এটা হ’ব পাৰে ভুল। মানুহ যেতিয়া গৰম পৰিৱেশত থাকে, তেতিয়া বায়ু চলাচলৰ দৰে কাৰ্য্যবোৰ মানসিক চাপৰ পৰিৱৰ্তে কেৱল গৰমৰ সৈতে জড়িত হ’ব পাৰে।

কিন্তু সেইটো মনত ৰাখিবযেতিয়া আমি মানসিক চাপ অনুভৱ কৰো তেতিয়া আমাৰ শৰীৰে ঘামচি ওলাবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু পৰিৱেশৰ উষ্ণতাও বৃদ্ধি পায়। এইটো অতি সোনকালে হয়, যাৰ ফলত মানুহে সভাত হেঁচা বা টেনচন অনুভৱ কৰিলে কিয় প্ৰায়ে ঘামচি ওলায়।

সাৰাংশ

কোনোবাই দোষী হ’ব পাৰে বুলি শৰীৰৰ ভাষাৰ বহু লক্ষণ দেখা যায়। মনত ৰখাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে আমি ব্যক্তিজনৰ ভিত্তিৰেখাৰ পৰা বিচ্যুত হোৱা তথ্যৰ থুপত থকা যিকোনো ইংগিত পঢ়িব লাগিব।

ওপৰত এজন দোষী ব্যক্তিৰ কিছুমান শীৰ্ষ অকথ্য আচৰণ উল্লেখ কৰা হৈছে। যদি আপুনি কম সময়ৰ ভিতৰতে দুটা বা তিনিটা দেখা পায়, তেন্তে আপুনি জানিব যে আপুনি মাত্ৰ আলোচনা কৰা ক্ষেত্ৰখন আগ্ৰহৰ বিষয় আৰু হয়তো অধিক অনুসন্ধান কৰাৰ যোগ্য।

যিকোনো ভাষাৰ দৰেই, কথা আহিলে কোনো নিৰপেক্ষতা নাথাকে দেহভংগী. অৱশ্যে কোনোবাই অপৰাধবোধৰ লক্ষণ দেখুৱাইছে নে নাই তাৰ এটা ভাল ইংগিত আমাক দিব পাৰে। যদি আপুনি শৰীৰৰ ভাষা পঢ়াৰ বিষয়ে অধিক জানিব বিচাৰে তেন্তে আমি ইয়াত আমাৰ ব্লগ পোষ্টটো চাবলৈ পৰামৰ্শ দিওঁ। আমাৰ লগত অধিক জানিবলৈ সময় দিয়াৰ বাবে আকৌ এবাৰ ধন্যবাদ।